مصرف پلاکت, اندیکاسیون‌ها, تریگر تزریق و پاسخ به درمان در بخش‌های ICUدو بیمارستان تهران

    چکید ه   سابقه و هدف   ترومبوسیتوپنی از عوارض شایع بیماران بستری در ICU است که سبب خونریزی, طولانی شدن زمان بستری و حتی مرگ بیماران می‌شود. تزریق پلاکت برای درمان یا پیشگیری از خونریزی در این بیماران مورد استفاده قرار می‌گیرد. با توجه به اهمیت این فرآورده، وضعیت موجود در مصرف پلاکت در ICU دو بیمارستان تهران مورد بررسی قرار گرفت.   مواد و روش‌ها   در این مطالعه توصیفی، 380 بیمار بزرگسال ترومبوسیتوپنیک بستری در ICU از لحاظ اندیکاسیون تزریق پلاکت, تعداد واحدها و نوع فرآورده مصرفی، پاسخ به درمان بر اساس CCI و نوع تزریق بررسی شدند. نتایج توسط آزمون‌های t ، کای‌دو و نرم‌افزار 16 SPSS تجزیه و تحلیل شدند.   یافته‌ها   از کل 380 بیمار، 124 نفر(2/32%) مورد تزریق پلاکت قرار گرفتند. به 60 بیمار(4/48%) پلاکت به صورت درمانی و به 64 بیمار(6/51%) به صورت پیشگیرانه تزریق شد. 30 بیمار(2/24%) از پلاکت آفرزیس و 94 مورد (8/75%) از پلاکت همولوگ RDP استفاده کردند. اختلاف تریگر تزریق پیشگیرانه پلاکتی /L 109 * 4 ± 33 و تریگر تزریق درمانی /L 109 * 8 ± 58 معنادار بود(04/0 p = ). تریگر تزریق در گروه آفرزیس ( /L 109 * 19) به طور معناداری کمتر از گروه همولوگ( /L 109 * 55) بود(01/0 p= ).   نتیجه گیری   برای بیماران بستری در ICU اغلب تزریق پلاکتی برای پیشگیری استفاده می‌شود و نه برای درمان. بیش از نیمی از بیماران بستری در ICU که تزریق پلاکت داشته‌اند، از ایجاد افزایش شمارش پلاکتی به دنبال تزریق پلاکت، ناتوان هستند.